Arcelor Mittalen lantegia itxi ondoren, 200 bat langilek enpresa uztea erabaki dute eta 85 inguruk Asturiaseko lantegietara joatea. Azken horien eta beraien senitartekoen bizimodua goitik behera aldatuko da. Beraietako hiruk beraien erabakiaren zergatiaz, enpresa beraiekin eduki- tzen ari den jarreraz eta Asturiasen espero dutenaz hitz egin dute.
Jose Mari Fernandez eta Javier Monedero Zumarragakoak dira. 47 eta 49 urte dituzte. Fernandezek hamahiru urte daramatza enpresan eta Monederok bederatzi. Batak bi seme-alaba ditu eta besteak seme bat. Santi Rodriguez, berriz, madrildarra da. Hango lantegia itxi zutenean hona etorri zen eta orain Asturiasera joan beharra du. 48 urte ditu eta bederatzi urte daramatza enpresan. Bi alaba ditu.
Hiru lankideak familia hemen utzita joango dira Asturiasera eta astebururo itzultzeko asmoa dute. «Nire alaba zaharrenak DBHko azken urtea Zumarragan hasi du eta, teorian, datorren ikasturtean denok Asturiasera joango gara», azaldu du Rodriguezek. Fernandezek Arcelor Mittalez fio ez delako erabaki du bakarrik joatea. Egunen batean Asturiaseko lantegia ere itxiko duen beldur da.
Enpresaz fidatzen ez diren arren, berarentzat lan egiten jarraitzea erabaki dute. «Lankide gehienek hemen gelditzea erabaki dute eta lan bila ari dira. Gutxi batzuek bakarrik aurkitu dute. Gainontzekoek, zer?», dio Fernandezek. «Gainera, hilabete batzuetarako lana bakarrik aurkitzen dute, baina familiari egunero eman behar diogu jaten. Asturiasen, okerragoa edo hobea, lan finkoa dugu. Horren truke, astea emazte eta seme-alabengandik urrun eman beharko dugu», gehitu du Monederok.
Fernandezek erretiroan pentsatu beharra dutela gogoratu du. «Erretiroan azkeneko urteetan kotizatutakoaren arabera kobratzen da eta, gainera, agian, zorte apur batekin, aurrejubilatu egingo gaituzte. Enpresa handietan hori nahiko arrunta da».
